Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Οι δύο όψεις της ευρωπαϊκής απραξίας

Οταν το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός έμενε εκτός Ευρώπης από μία εκ των εκατοντάδων Μακάμπι που ανθούν στο Ισραήλ, δεν ήταν λίγοι εκείνοι (μεταξύ των οποίων κι εμείς) που πίστευαν ότι σε βάθος χρόνου η ομάδα θα μπορούσε να βγει κερδισμένη. Ο αποκλεισμός εκείνος, ήταν η τέλεια αφορμή, ώστε μετά από τα πράγματα (βλ. ιδιοκτησιακό) να αλλάξουν και τα πρόσωπα (αλλαγή προπονητή, μεταγραφές ουσίας). Οπως και έγινε. Μια ακόμα πεποίθησή μας ήταν ότι η ευρωπαϊκή απραξία θα διευκόλυνε στη δημιουργία μιας νέας ομάδας, αφού ο προπονητής θα είχε τη δυνατότητα μέσα από περισσότερες προπονήσεις να περάσει τα στοιχεία που ήθελε. Οπως και γίνεται. Η ομάδα, μπορεί να μη βγάζει μάτια, όμως έχει κάνει καλά παιχνίδια και φαίνεται να παίζει με τον τρόπο που θέλει ο Βαλβέρδε. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Γιατί υπάρχει και η άλλη, αυτή που είδαμε στα παιχνίδια που ο μέσος όρος δυσκολίας ανεβαίνει σημαντικά. Οι ήττες από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, όχι ως αποτελέσματα αλλά εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο ήρθαν, έδειξαν πόσο έχει επηρεάσει τον Ολυμπιακό η απουσία από την Ευρώπη. Και στα δύο παιχνίδια είδαμε μια ομάδα πολύ soft, χωρίς τσαμπουκά, χωρίς αυτοσυγκέντρωση, που πίστευε ότι θα κερδίσει (ή ότι τουλάχιστον δεν θα χάσει) μόνο και μόνο επειδή είχε καλύτερη εικόνα και από τους δύο αντιπάλους της. Μια ομάδα που, με λίγα λόγια, δεν είναι σε εγρήγορση, αφού δίνει πολύ λιγότερα δύσκολα παιχνίδια από όσα είχε συνηθίσει. Και αν προσθέτουμε και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του στιλ "έλα μωρέ, ποιος ΠΑΟ και ποια ΑΕΚ, για πλάκα τους έχουμε", τότε καταλαβαίνει κανεί ότι είναι πολύ πιο εύκολο να δέσει το γλυκό (με τα γνωστά αποτελέσματα).
Οποια πλευρά του νομίσματος κι αν δει κάποιος, το ταμείο θα γίνει στο τέλος. Και αν ο Ολυμπιακός σηκώσει στο τέλος την κούπα, κανείς (εχέφρων) δεν θα θυμάται χαμένα ντέρμπι του Νοέμβρη. Και βέβαια, θα είναι πολλοί εκείνοι που θα ισχυριστούν ότι ακριβώς επειδή ήταν πιο ξεκούραστος καθάριζε εύκολα τα παιχνίδια που δίνουν τα πρωταθλήματα στη Ελλάδα...
Το θέμα είναι ότι αν ήταν στοιχειωδώς σοβαρή στα δύο αυτά παιχνίδια, η ομάδα θα είχε την ηρεμία της και θα είχε αφήσει τους άλλους να βράζουνε στο ζουμί τους.

ΥΓ: Σαφώς και έπρεπε να διακοπεί η φάση λόγω του καπνογόνου μέσα στην περιοχή, πριν από το γκολ της ΑΕΚ, αλλά μην φτάσουμε στο σημείο να αποδώσουμε εκεί την ήττα. Αυτά είναι για τους άλλους...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου